Masumiyet...İnsanın en korunmasız ve zayıf duygusu...
Kim çocuk kalmış ki ölene kadar? Biz kalacaktık...Hala tertemiz bakan kaldı mı hayata? Kiri pası üzerimizden akıyor yılların..Bizi çevreleyen tabularımız ve kurallarımız da masumiyeti koruyamadı mı?Oysa sonsuza kadar iyi olacağımızı söylemiştik kendimize...
Dünya döndükçe farkında olmadan biz de dönüyoruz. Çoğu zaman ruhları değişime uğrayan insanlar farkedemezler dönüştükleri başkalarını kendi bedenleri içinde. Zaman ve hayat baş edilmeyecek düşmanlardır. Geriye dönüp baktığında, bunca mücadele ve acının getirdikleri seni de onlardan biri yapmıştır.
Keşke kaybettikten sonra kazanabilseydik geri...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder